25 stycznia Kościół obchodzi Nawrócenie św. Pawła Apostoła.
Jest to jedyne święto w kalendarzu liturgicznych, w którym czcimy nawrócenie danej osoby. Nie ma się jednak co dziwić, bowiem można powiedzieć, że to nawrócenie odmieniło świat – stworzyło nową historię. Zagorzały prześladowca chrześcijan, gorliwy faryzeusz, w jednej chwili stał się jednym z najbardziej gorliwych i najważniejszych głosicieli Chrystusa.
Jego nawrócenie opisują aż trzykrotnie Dzieje Apostolskie. W rozdziale dziewiątym znajdujemy główny opis nawrócenia (Dz 9,1-19). Z kolei fragmenty: Dz 22,3-21 i Dz 26,12-19 to opowiadania samego św. Pawła o swoim nawróceniu.
Głównie ze względu na rezerwę, z jaką podchodzili do niego Apostołowie, oraz z powodu grożących mu prześladowań ze strony jego dawnych stronników, Paweł głosił Ewangelię wśród pogan i odbył cztery wielkie podróże misyjne, zakładając w Syrii, Małej Azji, Grecji, Macedonii, Italii nowe gminy chrześcijańskie. Po opuszczeniu gmin do wielu z nich pisał listy, stąd jest on również autorem aż trzynastu pism Nowego Testamentu.
Nawrócenie św. Pawła Apostoła było obchodzone już w VIII wieku. Dzień 25 stycznia, na który je wyznaczono, jest rocznicą przeniesienia ciała Apostoła Narodów do rzymskiego kościoła pw. Świętego Pawła za Murami. Do wieku XVI w wielu krajach było to święto obowiązujące.
Święto Nawrócenia św. Pawła uświadamia nam, że nawet najbardziej zatwardziały grzesznik czy wróg chrześcijaństwa może się nawrócić. Nikogo tutaj na ziemi nie możemy spisywać na straty. Ten dzień uczy nas, że każdy ma możliwość otrzymania łaski miłosierdzia. Musi tylko przemienić swoje życie, porzucić grzeszne postępowanie. Pan Bóg często ingeruje w historię swoich najzagorzalszych wrogów i prowadzi ich do przejęcia z gorliwością prawdziwej wiary. Święto to przypomina nam także, jak wielką siłę przed Panem ma modlitwa i ofiara (zwłaszcza ofiara życia, męczeństwo – tutaj w kontekście ukamienowania św. Szczepana, którego Szaweł był świadkiem) za grzeszników.
podano za : dziennikparafialny.pl