Przez tajemnicę Wcielonego Słowa
zajaśniał oczom naszej duszy nowy blask Twojej światłości;
abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci,
zostali przezeń porwani do umiłowania rzeczy niewidzialnych.
(1. prefacja o Narodzeniu Pańskim “Chrystus Światłością”)
Drodzy Diecezjanie, Siostry i Bracia!
W prefacji Narodzenia Pańskiego, czyli w uroczystej modlitwie śpiewanej tego dnia podczas Liturgii Eucharystycznej, słyszymy ufną nadzieję, że narodzenie Pana przynosi istotną nowość naszej codzienności – nowość, która ma porwać nasze serca by pragnęły życia wiecznego.
To jest istota Bożego Narodzenia: abyśmy zdumieli się wobec inicjatywy zbawczej Boga. Byśmy mieli zdolność oderwania naszych myśli od powszednich spraw, przyzwyczajeń, obowiązków i otwarcia serca na wymiar wieczności. Byśmy dali się porwać ku czemuś więcej, ku Komuś więcej, ku Chrystusowi, który daje życie rodząc się żywy i prawdziwy w ludzkim ciele. Ta Tajemnica otwiera teraźniejszość na wieczność.
Na czas uroczystego świętowania Narodzenia Pańskiego życzmy sobie wzajemnie, abyśmy potrafili sens naszego codziennego starania się i zabiegania o rzeczy po ludzku ważne, dostrzec w obietnicy życia wiecznego z Panem w niebie.
Na chwile rodzinnych spotkań oraz czas przebywania z Jezusem na modlitwie z serca błogosławię!
Wasz biskup Sławomir
